Kapłaństwo to posługa – to pośrednictwo miedzy Bogiem, a ludźmi. Kapłaństwo jest miłością”.
bł. Jan Paweł II
Wiernych w Kościele nazywamy Ludem kapłańskim, ponieważ przez chrzest wszyscy uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. To uczestniczenie w kapłaństwie Chrystusa nazywa się "wspólnym kapłaństwem wiernych" lub "kapłaństwem powszechnym".
Oprócz kapłaństwa powszechnego wiernych istnieje jeszcze urzędowe zwane też kapłaństwem służebnym.
Kapłaństwo służebne przekazywane jest przez sakrament święceń, a zadaniem jego jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa.
Między kapłaństwem urzędowym, a kapłaństwem wiernych różnica jest istotna, ponieważ kapłaństwo urzędowe udziela świętej władzy, mocą której kapłani służą Ludowi Bożemu przez nauczanie, sprawowanie kultu Bożego i duszpasterstwo.
Kapłaństwo powszechne natomiast uzdalnia i zobowiązuje wiernych do udziału w kulcie Bożym.
Posługa święceń kapłańskich jest od początku udzielana i wykonywana według trzech stopni:
-
episkopatu, (biskup)
-
prezbiteratu, (kapłan)
-
diakonatu, (diakon)
W strukturze Kościoła stopnie te są niezastąpione i bez nich nie ma mowy o Kościele.
Sakramentu święceń udziela się przez włożenie rąk i uroczystą modlitwę konsekracyjną. Święcenia wyciskają na duszy niezatarty charakter sakramentalny, wskutek czego przyjmuje się je tylko jeden raz.
Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełnianie w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej.
Kościół udziela sakramentu święceń tylko mężczyzną ochrzczonym, których zdolności do wykonywania posługi kapłańskiej zostały starannie rozeznane.
